همه می دانند که طراحی ساختار کابل نوری ارتباط مستقیمی با هزینه ساختاری کابل نوری و عملکرد کابل نوری دارد.یک طراحی ساختاری معقول دو مزیت به همراه خواهد داشت.رسیدن به بهینه ترین شاخص عملکرد و عالی ترین هزینه سازه هدفی است که همه با هم دنبال می کنند.به طور کلی ساختار کابل ADSS به دو نوع لایه رشته ای و نوع لوله پرتو مرکزی تقسیم می شود و انواع رشته ای بیشتری وجود دارد.
ADSS رشته ای با یک تقویت کننده FRP مرکزی مشخص می شود که عمدتاً به عنوان پشتیبانی مرکزی استفاده می شود.برخی از مردم آن را میله ضد تاشو مرکزی می نامند، در حالی که نوع لوله باندل اینطور نیست.برای تعیین اندازه FRP مرکز، به طور نسبی، بهتر است کمی بزرگتر باشد، اما با توجه به ضریب هزینه، اینطور نیست که هر چه بزرگتر بهتر باشد، باید مدرک وجود داشته باشد.برای ساختار رشته ای معمول، ساختار 1+6 به طور کلی اتخاذ می شود.در صورتی که تعداد هسته های کابل نوری زیاد نباشد، ساختار 1+5 نیز اتخاذ می شود.از نظر تئوری، وقتی تعداد هسته‌های ساختاری برآورده شد، استفاده از ساختار 1+5 کمی هزینه را کاهش می‌دهد، اما برای همان قطر لوله، قطر مرکز FRP فقط کمی بیشتر از 70٪ از 1+ است. 6 ساختار.کابل نرم تر و مقاومت خمشی کابل ضعیف خواهد بود که سختی ساخت را افزایش می دهد.
اگر ساختار 1+6 اتخاذ شود، قطر لوله باید بدون افزایش قطر کابل کاهش یابد، که این امر فرآیند را با مشکل مواجه خواهد کرد، زیرا قطر لوله لازم برای اطمینان از اینکه کابل نوری دارای طول اضافی کافی است، نباید کوچک باشد. مقدار باید متوسط باشداز طریق تجزیه و تحلیل مقایسه ای نتایج آزمایش نمونه ها با ساختارهای فرآیندی مختلف، مانند استفاده از لوله φ2.2، ساختار 1+5، و استفاده از لوله φ2.0، هزینه ساختار 1+6 مشابه است، اما این ساختار 1+6، FRP مرکزی نسبتاً ضخیم است، که استحکام کابل را افزایش می‌دهد و عملکرد کابل نوری را در گرد بودن ساختار قابل اعتمادتر، ایمن‌تر و بهتر می‌کند.انتخاب این ساختار و تعداد هسته های فیبر در هر لوله بستگی به مهارت هر سازنده دارد.در شرایط عادی، بهتر است از نوع لایه رشته با تعداد هسته زیاد و گام بزرگ استفاده شود.طول اضافی این سازه نیز می تواند نسبتاً بزرگ باشد.همچنین در حال حاضر ساختار اصلی است و برای استفاده در خط تنه بسیار مناسب است.